ԵԳԻՊՏՈՍԻ ԳԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ | ԵԴԵՄ | ԵԶԵԿԻԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵԶՆԻԿ ԿՈՂԲԱՑԻ (մոտ 380-450) | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՔԱՆԴԱԿ | ԵԿԵՂԵՑԱԿԱՆ ՏՈՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԽՈՐՀՈՒՐԴՆԵՐ | ԵԿԵՂԵՑՈՒ ՆՎԻՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՂԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՂԻՇԵ ՎԱՐԴԱՊԵՏ (մոտ 410 - մոտ 470) | ԵՂՎԱՐԴԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԵՄԻՓՈՐՈՆ | ԵՆՈՔ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ | Ս. ԵՊԻՓԱՆ ԿԻՊՐԱՑԻ (315-403) | ԵՍԱՅԻ ՄԱՐԳԱՐԵ | Ս. ԵՎԱԳՐ ՊՈՆՏԱՑԻ (345-399) | Ս. ԵՎԳԻՆԵ ԿՈՒՅՍ, ՆՐԱ ՀԱՅՐ ՓԻԼԻՊՊՈՍ ԵՎ ՄԱՅՐ ԿՂՈԴԻԱ, ԵՐԿՈՒ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐ ՍԵՐԳԵՅ ԵՎ ԱՊԻՏՈՆ ԵՎ ԵՐԿՈՒ ՆԵՐՔԻՆԻՆԵՐ (II դ. վերջ) | Ս. ԵՎԳԻՆԵՈՍ ԵՎ ՄԱԿԱՐԻՈՍ (+362) | ԵՐԱԽԱ | ԵՐԵՄԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ | ԵՐԵՐՈՒՅՔԻ Ս. ԿԱՐԱՊԵՏ ՎԿԱՅԱՐԱՆ | ԵՐԿԻՆՔ | ԵՐԿՅՈՒՂ | ԵՐԿՆՔԻ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄ | ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԻ ՏԱՃԱՐ | ԵՓԵՍՈՍԻ ՅՈԹ ՄԱՆՈՒԿՆԵՐԸ (III-IV դդ.) | Ս. ԵՓՐԵՄ ԱՍՈՐԻ (306-373)

---

id153Եսային ծնվել էր Երուսաղեմում, որտեղ և ապրում էր: Ուներ երկու որդի: Նրա մարգարեական ծառայությունը սկսվեց Օզիայի թագավորության վախճանին, երբ մի սքանչելի տեսիլք տեսավ. Տերը նստած էր բարձր աթոռին, և Նրա շուրջ կանգնած էին սերովբեները՝ վեցթևանի հրեշտակները, որոնք կանչում էին և ասում. «Սո՛ւրբ, Սո՛ւրբ, Սո՛ւրբ, Տե՛ր զորությանց, ողջ երկիրը լի է Նրա փառքով»: Եսային ասաց. «Վա՜յ ինձ, կորած եմ, քանզի ես պիղծ շուրթերով մի մարդ եմ ու ապրում եմ պիղծ շուրթերով ժողովրդի մեջ, և իմ աչքերը տեսան զորաց Տեր Թագավորին»: Այդ ժամանակ սերովբեներից մեկը թռավ նրա մոտ՝ ձեռքին բռնած վառվող ածուխ, որը նա ունելիով վերցրել էր զոհասեղանից: Հրեշտակը դրանով դիպավ Եսայու բերանին ու ասաց. «Ահա մոտեցրի քո շուրթերին. դա կհանի քո անօրինությունները, և քո մեղքերը կսրբի քեզնից» [տե՛ս Ես. 6.3-7]:

Աստծո կամքով Եսային մարգարեացավ, որ մարդկության Փրկիչը ծնվելու է Կույսից, ինչպես նաև կանխահայտնեց Տիրոջ չարչարանքները: Որոշ իրադարձություններ նա մարգարեացել է այնպիսի հստակությամբ, ասես անձամբ ականատես է եղել դրանց: Այդ պատճառով նրան հաճախ կոչում են հինկտակարանյան ավետարանիչ:
Իր մարգարեական ծառայության 60 տարիների ընթացքում Եսային շարունակ ենթարկվում էր հալածանքների, և միայն բարեպաշտ Եզեկիա թագավորի օրոք էր, որ նա պատիվ էր վայելում և նույնիսկ արքայի մերձավոր խորհրդականն էր:
Նրա կյանքն ավարտվեց նահատակությամբ: Հնագույն ավանդության համաձայն՝ Մանասե թագավորը, չհանդուրժելով մարգարեի հանդիմանությունները, հրամայեց նրան մահապատժի ենթարկել սղոցելով: