Ս. ԱԲԳԱՐ ԹԱԳԱՎՈՐ (I դ.) | ԱԲԴԻՈՒ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VI դ. վերջ) | Ս. ԱԲԴԼՄՍԵՀ (VI դ. երկրորդ կես) | ԱԲԵԼ ԵՎ ԿԱՅԵՆ | ԱԲԵՂԱ | Ս. ԱԲԻՍՈՂՈՄ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (+311) | ԱԲՐԱՀԱՄ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ (III-IV դդ.) | ԱԳԱՊԵ | ԱԳՈՒԼԻՍԻ Ս. ԹՈՎՄԱ ՎԱՆՔ | ԱԴԱՄ ԵՎ ԵՎԱ | ԱԴԱՄԱԿԱՆ ՄԵՂՔ | Ս. ԱԹԱՆԱՍ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ (295-373) | ԱԹՈՌ | ԱԼԵԼՈՒԻԱ | ԱԽԹԱԼԱՅԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ՎԱՆՔ | Ս. ԱԿԱԿԻՈՍ ԱՄԱՍԻԱՑԻ (+310) | ԱՀԱՐՈՆ | ԱՀԵՂ ԴԱՏԱՍՏԱՆ | ԱՂԱՆԴ | ԱՂԱՎՆԻ | ԱՂԲԱԿԻ Ս. ԲԱՐԴՈՒՂԻՄԵՈՍ ՎԱՆՔ | ԱՂԹԱՄԱՐԻ Ս. ԽԱՉ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՂՈԹՔ | ԱՂՋՈՑ ՎԱՆՔ | ԱՄԱՐԱՍԻ ՎԱՆՔ | ԱՄԲԱԿՈՒՄ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. վերջ) | ԱՄԵՆ | ԱՄՈՍ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. կես) | ԱՆԱՆԻԱ ՆԱՐԵԿԱՑԻ (X դ.) | ԱՆԱՆԻԱ ՇԻՐԱԿԱՑԻ (մոտ +686) | ԱՆԱՊԱՏ | ԱՆԱՌԱԿԻ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՆԳԵ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VI դ. սկիզբ) | ԱՆԴԱՍՏԱՆ | ԱՆԻԻ ԱԲՈՒՂԱՄՐԵՆՑ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆԻԻ ԿՈՒՍԱՆԱՑ ՎԱՆՔ | ԱՆԻԻ ՄԱՅՐ ՏԱՃԱՐ | ԱՆԻԻ Ս. ՓՐԿԻՉ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆԻԻ ՏԻԳՐԱՆ ՀՈՆԵՆՑԻ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆՎԱՆԱԿՈՉՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ԱՆՏՈՆ ԱՆԱՊԱՏԱԿԱՆ (250-356) | ԱՇԽԱՐՀ | ԱՇԽԱՐՀԱՄԱՏՐԱՆ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՇԽԱՐՀԻ ՍՏԵՂԾՈՒՄ | ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԱԽՃԱՆ | ԱՇՏԱՆԱԿ | ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՊՐԱԿՈՒՆԻՍԻ Ս. ԿԱՐԱՊԵՏ ՎԱՆՔ | ԱՋ | ԱՌԱԿ | ԱՌԱՋԱՎՈՐԱՑ ՊԱՀՔ | ԱՌԱՔԵԼ ՍՅՈՒՆԵՑԻ (XIV-XV դդ.) | ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՌԱՔԻՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՌԱՔՅԱԼՆԵՐ | ԱՍԱ | ԱՍՏԾՈ ԳԱՌ | ԱՍՏՂԱԳՈՒՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾ | ԱՍՏՎԱԾԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾԱՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉ ՄԱՏՅԱՆ (ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔ) | ԱՍՏՎԱԾՃԱՆԱՉՈՂՈՒ-ԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՎԱԳ ՇԱԲԱԹ | ԱՎԱՆԴԱՏՈՒՆ | ԱՎԵՏԱՐԱՆ | ԱՎԵՏԱՐԱՆԻՉՆԵՐ | ԱՎԵՏԻՍ | ԱՎԵՏՅԱՑ ԵՐԿԻՐ | ԱՎԵՏՈՒՄ | ԱՏՅԱՆ | Ս. ԱՏՈՄՅԱՆՔ (+449) | ԱՐԱԳԱԾ ԼԵՌ | ԱՐԱՐԱՏ ԼԵՌ | ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՐԵՆԻԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՐԻՈՍԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ԱՐԻՍՏԱԿԵՍ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (մոտ 264-333) | ԱՐԻՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՐԾԻՎ | ԱՐՏԱԶԻ Ս. ԹԱԴԵ ՎԱՆՔ | ԱՐՏԱԽՈՒՐԱԿՆԵՐ | ԱՐՏԱՔՍՄԱՆ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՐՈՒՃԻ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ

---

id036Ս. Անտոն Անապատականը համարվում է անապատականների նախահայրը: Նա ազգությամբ եգիպտացի էր, հարուստ և բարեպաշտ ծնողների զավակ: Փոքր տարիքից սիրում էր հաճախակի առանձնանալ և աղոթել: Ծնողների մահից հետո, 19 տարեկանում, Անտոնը որոշեց հեռանալ աշխարհից և բնակություն հաստատել անապատում: Նրա անօրինակ ճգնությունները և Աստծո հանդեպ մեծ սերը շուտով հարուցեցին դևերի նախանձը, և նրանք սկսեցին զանազան փորձությունների ենթարկել Անտոնին: Սակայն դրանք բոլորն էլ ավարտվեցին նրանց պարտությամբ:

Սկզբում նրանք խորհուրդներ էին ներշնչում ճգնավորական կյանքի դժվարությունների վերաբերյալ ու դրդում վերադառնալ հայրենիք, բայց Անտոնը աղոթքի զորությամբ հաղթահարեց դրանք: Այնուհետև դևերը փորձեցին աղտեղի ցանկություններ գրգռել նրա մեջ: Սակայն իմաստուն և աստվածասեր պատանին ավելի էր զորացնում իր աղոթքն ու ճգնությունները: Այսպես ընթանալով՝ ի վերջո նա ձեռք բերեց մեծ զգոնություն և խորհուրդները զանազանելու շնորհ:
Սատանան, տեսնելով, որ իր խարդավանքները տկարացնելու փոխարեն առավել զորացնում են Անտոնին, դիմեց իր վերջին հնարքին. նա բազում դևերի հրամայեց հարձակվել Անտոնի վրա և գանահարել նրան: Ու երբ դա էլ չընկճեց սրբին, որոշեց նրան սարսափեցնել գազանների ահարկու կերպարանքներով, որոնք իբրև թե սպառնում էին կործանել Անտոնին: Բայց վերջինս չէր կորցնում իր զգոնությունը և երբեք չէր մոռանում, որ իր հետ է Քրիստոս, Ում առջև անզոր են բոլոր դևերը:
Այսպես սատանան մատնվեց վերջնական պարտության, իսկ Անտոնը Տիրոջից այնպիսի զորություն ստացավ, որ այնուհետև ինքն էր հալածում դևերին և սարսափելի էր նրանց համար:
Թեև Անտոնը կամենում էր առհասարակ մենակ լինել իր Տիրոջ հետ, բայց նրա ճգնությունների համբավը այնքան տարածվեց, որ բազում մարդիկ իրենց խնդիրներով սկսեցին այցելել նրան: Երանելին բոլորին էլ գոհացնում էր և խնդությամբ տուն ճանապարհում: Բայց նրա միակ փափագը Աստծուն առավել մերձենալն էր, Նրա անսահման սերը վայելելը, ուստի շարունակ հեռանում էր ավելի անմարդաբնակ վայրեր, ուր նրան կարողանում էին այցելել միայն իր օրինակով անապատական դարձած եղբայրները:
Նա վախճանվեց շուրջ 105 տարեկանում՝ նախօրոք հայտնությամբ տեղեկանալով իր մահվան մասին: Հոգին ավանդելիս սուրբը խիստ զվարթ էր՝ օտար աշխարհից հայրենիք վերադարձողի նման: