|
|
ՍԱԴՈՒԿԵՑԻՆԵՐ | Ս. ՍԱՀԱԿ ՊԱՐԹԵՎ (348-439) | Ս. ՍԱՀԱԿ ԵՎ Ս. ՀՈՎՍԵՓ ԿԱՐՆԵՑԻՆԵՐ (+808) | ՍԱՂԱՎԱՐՏ | ՍԱՂՄՈՍ | ՍԱՂՄՈՍԱՎԱՆՔ | ՍԱՂՄՈՍԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ | ՍԱՄԱՐԱՑԻ | ՍԱՄՈՒԵԼ ՄԱՐԳԱՐԵ | ՍԱՄՓՍՈՆ | ՍԱՆԱՀԻՆԻ ՎԱՆՔ | Ս. ՍԱՆԴՈՒԽՏ (+46) | ՍԱՏԱՆԱ | Ս. ՍԱՐԳԻՍ ԶՈՐԱՎԱՐ (+363) | Ս. ՍԱՐԳԻՍ ԵՎ Ս. ԲԱԳՈՍ ՎԿԱՆԵՐ (+300) | ՍԱՐԳԻՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ (XII դ.) | ՍԱՐԿԱՎԱԳ | ՍԵՂԱՆ | ՍԵՎԱՆԱՎԱՆՔ | ՍԵՐ | Ս. ՍԻՄԵՈՆ ՍՅՈՒՆԱԿՅԱՑ (+459) | ՍԿԻՀ | ՍՅՈՒՆԻ ՎԱՆՔ | ՍՈԴՈՄ ԵՎ ԳՈՄՈՐ | ՍՈՂՈՄՈՆ ԹԱԳԱՎՈՐ | Ս. ՍՈՓԻԱ, Ս. ՊԻՍՏՈՍ, Ս. ԷԼՊԻՍ ԵՎ Ս. ԱԳԱՊԵ (+137) | ՍՈՓՈՆԻԱ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. երկրորդ կես) | ՍՊԻՏԱԿԱՎՈՐ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ՎԱՆՔ | Ս. ՍՏԵՓԱՆՈՍ ՆԱԽԱՎԿԱ | ՍՏԵՓԱՆՈՍ ՍՅՈՒՆԵՑԻ (մոտ 660-735) | ՍՐԲԱԶԱՆ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՐԲԱՊԱՏԿԵՐ | ՍՐԲԵՐ | ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ ՍՐԲՈՑ | ՍՈՒՐԲ ԵՐՐՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ | ՍՈՒՐԲ ՀՈԳԻ | Ս. ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆՔ (+ 140-ական թթ.) ՍԱՄՓՍՈՆ Հերթական անգամ, երբ իսրայելացիները սկսեցին հեռանալ Աստծուց, չարություն գործել և կուռքեր պաշտել, Աստծո զորությունը և փառքը պակասեցին նրանց մեջ, և փղշտացիները մոտ 40 տարի կողոպտեցին, հալածեցին ու չարչարեցին նրանց:Այդ ժամանակ ապրում էր Մանուե անունով մի մարդ, որը զավակ չուներ: Մի օր նրա կնոջը երևաց Տիրոջ հրեշտակը և երեխայի ծնունդ ավետեց: «Արդ, զգո՛ւյշ եղիր, գինի և օղի չխմես և ոչ մի անմաքուր բան չուտես,- ասաց նա,- որովհետև ահա դու պիտի hղիանաս և մի որդի ծնես: Նրա գլխին ածելի չպիտի դիպչի, որովհետև մանուկը Աստծո ուխտավոր պիտի լինի հենց մոր արգանդից. նա պիտի սկսի փրկել Իսրայելը այլազգիներից» [Դատ. 13.4-5]: Երեխային կոչեցին Սամփսոն (նշանակում է արեգակ) և ամեն ինչ արեցին այնպես, ինչպես պատվիրել էր Տիրոջ հրեշտակը: Աստված օրհնեց մանուկ Սամփսոնին և նրան արտակարգ ուժ և քաջություն պարգևեց: Երբ նա ընդամենը 18 տարեկան էր, ճանապարհով գնալիս հանկարծ նրա վրա մի առյուծ հարձակվեց: Սամփսոնը բռնեց կենդանու երախից և ճեղքելով պատառ-պատառ արեց նրան: Մի անգամ էլ նա մեկ օրում հազար փղշտացի ոչնչացրեց: Աստծո կամքով 20 տարի շարունակ Սամփսոնը եղավ Իսրայելի դատավորը: Նա ամեն կերպ իր ժողովրդին պաշտպանում էր թշնամիներից, որոնք սարսափում էին Սամփսոնի ամեհի ուժից և չէին կարողանում հաղթել նրան ո՛չ զենքով, ո՛չ էլ դավադրությամբ:  XIX դ.: Հեղինակ՝ Յուլիուս ֆոն Կարոլսֆելդ Բայց եկավ մի օր, երբ այդ հաջողվեց նրանց: Դալիլա անունով մի փղշտուհի, որին սիրում էր Սամփսոնը, իր ազգի իշխանների հանձնարարությամբ հետամուտ եղավ իմանալու նրա զորության գաղտնիքը: Դալիլան անդադար խնդրում էր Սամփսոնին, որ նա հայտնի իր գաղտնիքը, ու թեև Սամփսոնը հրաժարվում էր, կինը սակայն, չէր դադարեցնում իր խնդրանքները: Ի վերջո Սամփսոնը զիջեց և ասաց. «Իմ գլխին ծնված օրից ածելի չի դիպել, որովհետև Աստծո ուխտավորն եմ ես: Եթե ածիլվեմ, իմ ուժը կգնա, ու ես կտկարանամ» [Դատ. 16.17]: Այդժամ Դալիլան քնեցրեց Սամփսոնին, ապա կանչեց փղշտացիներին, որոնք խուզեցին նրա մազերը: Աստվածային զորությունն իսկույն լքեց Սամփսոնին, և նա զրկվեց պաշտպանությունից: Եվ փղշտացիները, նրան բռնելով, փորեցին աչքերը և տարան Գազա, որտեղ շղթայակապ բանտ նետեցին: Մի օր, երբ Սամփսոնի մազերն արդեն երկարել էին, և վերադարձել էր նրա զորությունը, փղշտացիները հավաքվեցին՝ զոհ մատուցելու իրենց Դագոն չաստծուն, որն իբրև թե Սամփսոնին մատնել էր իրենց ձեռքը: Նրանք Սամփսոնին դուրս բերեցին բանտից, որ նա Դագոնի տաճարում իրենց առջև պարի: Տաճարի մեջտեղում կանգնած՝ Սամփսոնը շոշափեց մեհյանի սյուները և աղաղակեց Տիրոջը. «Ո՛վ Տեր, աղաչում եմ, հիշի՛ր ինձ. միայն այս անգամ էլ ինձ զորացրո՛ւ, որ վրեժ լուծեմ թշնամիներից» [Դատ. 16.28]: Եվ նա ուժգին թափահարեց սյուները. տաճարը քանդվեց, և փլատակների տակ մնացին թե՛ ինքը և թե՛ բոլոր կռապաշտները: |
