Ս. ԲԵՆԻԱՄԻՆ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (+418)
id542Պարսից Հազկերտ I թագավորի իշխանության ժամանակ (399-420) մեծ հալածանքներ սկսվեցին Պարսկաստանում ապրող
քրիստոնյաների հանդեպ, որոնց ստիպում էին ուրանալ քրիստոնեությունը և վերադառնալ կրակապաշտության: Այդ շրջանի բազմաթիվ
մարտիրոսներից էր Բենիամին սարկավագը, որը,
Սուրբ Հոգով զորացած, անվարան
քարոզում էր և ավետարանում՝ շատերին մոգությունից
աստվածպաշտության բերելով: Կրակապաշտների կողմից գանահարվելուց և 2 տարի բանտում արգելափակվելուց հետո Բենիամինն ազատ արձակվեց շնորհիվ Թեոդոսիոս II կայսեր (401-450) կողմից Պարսկաստան առաքված դեսպանների, որոնք լսել էին սուրբ
սարկավագի և նրա բանտարգելության մասին և նրան ազատելու համար դիմել էին Հազկերտին: Բենիամինին ազատ արձակելու արքայական պայմանն այն էր, որ նա այլևս չավետարանի ու ոչ ոքի
դարձի չբերի: Բայց երանելի
սարկավագը, ելնելով բանտից, շարունակեց նույն համարձակությամբ
քարոզել և ուսուցանել՝ ասելով, թե անհնար է, որ մարդկանց կողմից արգելվի աստվածային
շնորհը: Դեսպանների վերադառնալուց հետո պարսից արքան հրամայեց դարձյալ ձերբակալել և իր մոտ բերել Բենիամինին: Բայց ո՛չ սպառնալիքները, ո՛չ էլ սոսկալի չարչարանքները չընկճեցին սուրբ վկային և չկարողացան ստիպել
երկրպագել արեգակին ու կրակին: Համբերելով անմարդկային, դաժանագույն խոշտանգումների՝ ս. Բենիամինը շարունակ
աղոթում էր, մինչև որ ավանդեց հոգին՝ ստանալով մարտիրոսության բաղձալի պսակը:
