ՀՈՎՆԱՆ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. առաջին կես)
id561Հովնանը
տասներկու փոքր մարգարեների շարքում է ոչ թե իր գրած, այլ իր մասին պահպանված մի պատմության շնորհիվ, որը գրի է առնվել նրանից մի քանի դար հետո՝
բաբելոնյան գերության ժամանակ: Նա այն
մարգարեն էր, ում միջոցով
Աստված կանխահայտնել էր Հերոբովամ II թագավորի հաղթանակները [
Դ Թագ. 14.25]: Այն գիրքը, որ հայտնի է «Հովնանի մարգարեությունը» անունով, սերնդեսերունդ պատմվել է իբրև ուսուցողական և խրատական պատմություն, որը հավաստում է
Աստծո ողորմածությունը նաև հեթանոսների նկատմամբ, եթե նրանք ընդունեն Իր անունից կատարված
քարոզը: Իր
մարգարե Հովնանին
Աստված ուղարկում է Ասորեստանի մայրաքաղաք Նինվե՝ սպառնալից խոսքերով
քարոզելու այդ քաղաքի՝ մեծ
մեղքերի մեջ ընկած բնակիչներին: Բայց
մարգարեն, գիտենալով, որ
Աստված գթասիրտ է և Իր սպառնալիքը չի իրագործի, եթե նինվեացիները
հավատան ու զղջան, որոշում է չհնազանդվել Տիրոջը և նավով փախչում է
Ավետյաց երկրից: Ճանապարհին մեծ փոթորիկ է սկսվում, և ծովը նետված Հովնանին
Աստծո հրամանով կուլ է տալիս մի կետ ձուկ: Երեք օր կետի փորում
աղոթելուց հետո
մարգարեն ազատվում է և դարձյալ լսում նինվեացիներին
քարոզելու Տիրոջ հրամանը: Նա գալիս է Նինվե և ասում՝ «Եվս երեք օր, և Նինվեն պիտի կործանվի», իսկ քաղաքի բնակիչները լրջորեն
հավատում են և
ապաշխարում, ինչի շնորհիվ ազատվում են վերահաս պատուհասից: Հովնանը տրտմում է, որ, ինչպես և սպասում էր, իր խոսքը չիրականացավ, բայց
Աստված իմաստուն խրատով նրան ցուց է տալիս, թե որքան թանկ է Իր համար յուրաքանչյուր մարդ, և ինչպես է փափագում բոլոր մեղավորների՝ թե՛ հրեաների, թե՛ հեթանոսների
դարձն ու
փրկությունը:
Հովնանի գիրքը յուրահատուկ կոչ էր հրեաներին՝ ընկալելու
Աստծո անպարփակելի
սիրո էությունը, դուրս գալու նեղ ազգային կրոնական պատկերացումներից և պատրաստ լինելու
Մեսիայի համատիեզերական կոչվածությանը: Նինվեացիների
ապաշխարության օրինակով
Քրիստոս հանդիմանեց
փարիսեցիներին, իսկ Իր երեքօրյա հանգչելը գերեզմանում անվանեց «Հովնանի նշան»՝ կետի փորից
մարգարեի ազատվելու հրաշքը ներկայացնեով որպես կյանքի և
մահվան վրա ունեցած Իր իշխանության
խորհրդանիշ [տե՛ս
Ղուկ. 11.29-32]:
