SacredTradition :: Library
русский  english    
ԳՐԱԴԱՐԱՆ / ՀԱՆՐԱԳԻՏԱՐԱՆ
Ա | Բ | Գ | Դ | Ե | Զ | Է | Ը | Թ | Ժ | Ի | Լ | Խ | Ծ | Կ | Հ | Ձ | Ղ | Ճ | Մ | Յ | Ն | Շ | Ո | Չ | Պ | Ջ | Ս | Վ | Տ | Ց | ՈՒ | Փ | Ք | Օ

Ս. ԱԲԳԱՐ ԹԱԳԱՎՈՐ (I դ.) | ԱԲԴԻՈՒ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VI դ. վերջ) | Ս. ԱԲԴԼՄՍԵՀ (VI դ. երկրորդ կես) | ԱԲԵԼ ԵՎ ԿԱՅԵՆ | ԱԲԵՂԱ | Ս. ԱԲԻՍՈՂՈՄ ՍԱՐԿԱՎԱԳ (+311) | ԱԲՐԱՀԱՄ ՆԱԽԱՀԱՅՐ | ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ (III-IV դդ.) | ԱԳԱՊԵ | ԱԳՈՒԼԻՍԻ Ս. ԹՈՎՄԱ ՎԱՆՔ | ԱԴԱՄ ԵՎ ԵՎԱ | ԱԴԱՄԱԿԱՆ ՄԵՂՔ | Ս. ԱԹԱՆԱՍ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱՑԻ (295-373) | ԱԹՈՌ | ԱԼԵԼՈՒԻԱ | ԱԽԹԱԼԱՅԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ՎԱՆՔ | Ս. ԱԿԱԿԻՈՍ ԱՄԱՍԻԱՑԻ (+310) | ԱՀԱՐՈՆ | ԱՀԵՂ ԴԱՏԱՍՏԱՆ | ԱՂԱՆԴ | ԱՂԱՎՆԻ | ԱՂԲԱԿԻ Ս. ԲԱՐԴՈՒՂԻՄԵՈՍ ՎԱՆՔ | ԱՂԹԱՄԱՐԻ Ս. ԽԱՉ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՂՈԹՔ | ԱՂՋՈՑ ՎԱՆՔ | ԱՄԱՐԱՍԻ ՎԱՆՔ | ԱՄԲԱԿՈՒՄ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VII դ. վերջ) | ԱՄԵՆ | ԱՄՈՍ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VIII դ. կես) | ԱՆԱՆԻԱ ՆԱՐԵԿԱՑԻ (X դ.) | ԱՆԱՆԻԱ ՇԻՐԱԿԱՑԻ (մոտ +686) | ԱՆԱՊԱՏ | ԱՆԱՌԱԿԻ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՆԳԵ ՄԱՐԳԱՐԵ (մ. թ. ա. VI դ. սկիզբ) | ԱՆԴԱՍՏԱՆ | ԱՆԻԻ ԱԲՈՒՂԱՄՐԵՆՑ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆԻԻ ԿՈՒՍԱՆԱՑ ՎԱՆՔ | ԱՆԻԻ ՄԱՅՐ ՏԱՃԱՐ | ԱՆԻԻ Ս. ՓՐԿԻՉ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆԻԻ ՏԻԳՐԱՆ ՀՈՆԵՆՑԻ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՆՎԱՆԱԿՈՉՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ԱՆՏՈՆ ԱՆԱՊԱՏԱԿԱՆ (250-356) | ԱՇԽԱՐՀ | ԱՇԽԱՐՀԱՄԱՏՐԱՆ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՇԽԱՐՀԻ ՍՏԵՂԾՈՒՄ | ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԱԽՃԱՆ | ԱՇՏԱՆԱԿ | ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՊՐԱԿՈՒՆԻՍԻ Ս. ԿԱՐԱՊԵՏ ՎԱՆՔ | ԱՋ | ԱՌԱԿ | ԱՌԱՋԱՎՈՐԱՑ ՊԱՀՔ | ԱՌԱՔԵԼ ՍՅՈՒՆԵՑԻ (XIV-XV դդ.) | ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՌԱՔԻՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՌԱՔՅԱԼՆԵՐ | ԱՍԱ | ԱՍՏԾՈ ԳԱՌ | ԱՍՏՂԱԳՈՒՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾ | ԱՍՏՎԱԾԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾԱՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾԱՇՈՒՆՉ ՄԱՏՅԱՆ (ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔ) | ԱՍՏՎԱԾՃԱՆԱՉՈՂՈՒ-ԹՅՈՒՆ | ԱՍՏՎԱԾՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՎԱԳ ՇԱԲԱԹ | ԱՎԱՆԴԱՏՈՒՆ | ԱՎԵՏԱՐԱՆ | ԱՎԵՏԱՐԱՆԻՉՆԵՐ | ԱՎԵՏԻՍ | ԱՎԵՏՅԱՑ ԵՐԿԻՐ | ԱՎԵՏՈՒՄ | ԱՏՅԱՆ | Ս. ԱՏՈՄՅԱՆՔ (+449) | ԱՐԱԳԱԾ ԼԵՌ | ԱՐԱՐԱՏ ԼԵՌ | ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՐԵՆԻԻ Ս. ԱՍՏՎԱԾԱԾԻՆ ԵԿԵՂԵՑԻ | ԱՐԻՈՍԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ | Ս. ԱՐԻՍՏԱԿԵՍ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (մոտ 264-333) | ԱՐԻՈՒԹՅՈՒՆ | ԱՐԾԻՎ | ԱՐՏԱԶԻ Ս. ԹԱԴԵ ՎԱՆՔ | ԱՐՏԱԽՈՒՐԱԿՆԵՐ | ԱՐՏԱՔՍՄԱՆ ԿԻՐԱԿԻ | ԱՐՈՒՃԻ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻ


ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
id042Ապաշխարությունը Եկեղեցու 7 խորհուրդներից մեկն է: Ապաշխարել նշանակում է ափսոսալ, ցավել կատարած մեղքի համար, ձգտել թողություն ստանալ և ճիգերի միջոցով ազատվել մեղքից: Եվ քանի որ մարդը շարունակ ենթակա է մեղքի, ուստի ապաշխարությունը նրա համար մշտական անհրաժեշտություն է: Այն ընդգրկում է ճշմարիտ քրիստոնյայի ողջ կյանքը՝ նրա դարձից մինչև մահվան մահիճը: Մշտապես ապաշխարելով՝ մարդը մաքրվում է մկրտությունից հետո գործած մեղքերից, արթնացնում շնորհի ներգործությունը և արժանանալով ս. հաղորդության՝ վերականգնում իր նախկին միությունը Աստծո հետ:
Սուրբ հայրերն ապաշխարությունը բաժանում են 3 մասի՝ զղջում, խոստովանություն և հատուցում:


Զղջում
Զղջումը առաջին ճիգն է, որ պետք է մարդն իրագործի մեղքից ազատվելու համար: Մեղքից սթափվելուց կամ մեղքը հիշելուց հետո քրիստոնյան անմիջապես պետք է զղջա Աստծո առջև: Զղջումն արտահայտվում է գործած մեղքի համար ցավելով և սեփական անձը մեղադրելով ու կշտամբելով: Որքան մեծ է մարդու սերը Աստծո հանդեպ, այնքան մեծ է լինում նրա զղջումը, խորին ու վերջնական: Իսկապես զղջացած քրիստոնյան հաստատապես վճռում է այլևս չկրկնել իր մեղքը՝ խնդրելով Տիրոջը. «Մի՛ տար ինձ փորձության, այլ փրկի՛ր չարից»:
Սակայն այլ բան է ցանկանալը, և այլ՝ կարողանալը: Լինելով անկատար՝ մարդը կարող է դարձյալ մեղք գործել, որքան էլ խորապես զղջա և հրաժարվի մեղքից: Նրան օգնություն է պետք ոչ միայն Աստծուց, քանի որ դեռևս տկար է հավատի ու սիրո մեջ, այլև՝ մարդկանցից: Եվ ահա, այդ օգնությունը նա գտնում է Եկեղեցում՝ իրականացնելով ապաշխարության հաջորդ քայլը՝ խոստովանությունը:


Խոստովանություն
Ըստ ուղղափառ ավանդության՝ ամեն ոք, ով արդեն զղջացել է, չպիտի բավարարվի դրանով, այլ պետք է գնա եկեղեցի և իր մեղքը խոստովանի քահանային: Խոստովանությունից հետո քահանան արձակում է տալիս, այսինքն՝ իրեն տրված երկնային շնորհով հավատացյալին արձակում է մեղքի կապանքներից, և դրանով իսպառ ջնջվում է մեղքի դատապարտությունը: Այս պատճառով խոստովանությունից հետո մարդու սրտում մեծ ուրախություն է տիրում, որովհետև նա վստահ է լինում, որ ահեղ դատաստանի օրը չեն հիշվելու իր խոստովանած մեղքերը:


Հատուցում
Սակայն մեղքից վերջնականապես ազատվելու, սրտի միջից մեղքն արմատախիլ անելու համար խոստովանությունը և արձակումը դեռևս բավական չեն: Որպեսզի այլևս մեղքը չկրկնվի, պետք է կատարել խոստովանահոր կողմից դրա դիմաց նշանակված հատուցումը: Այն երբեմն արտահայտվում է հատուկ աղոթքներով ու երկրպագություններով, երբեմն՝ ծոմապահությամբ, երբեմն՝ ողորմության գործերով:
Հատուցումը պետք է լինի գործած մեղքի հակառակը, որպեսզի չեզոքացնի այն: Եթե քրիստոնյան հատուցումը կատարի մեծ սիրով և ատելություն զգա իր գործած մեղքի հանդեպ, այլևս չի կրկնի նույնը և կսկսի աճել իր բարեպաշտության մեջ:
Ապաշխարության կարգը կատարելուց հետո հավատացյալը քահանայի թույլտվությամբ հաղորդություն է ստանում: Որոշակի առումով՝ ապաշխարել նշանակում է պատրաստվել հաղորդության: Այս պատճառով պահքի շրջանները, որոնց հաջորդող մեծ տոներին ժողովրդի մեծ մասը հաղորդություն է առնում, կոչվում են նաև ապաշխարության շրջաններ:


 
sacredtradition.am